Nadat we twee jaar lang de beperkingen van de coronapandemie ons leven beheerste, kregen we in maart van dit jaar eindelijk onze vrijheid beetje bij beetje terug. Toch was het opnieuw een raar filmjaar, zeker voor de bioscopen. Het is nu al bijna niet meer voor te stellen, maar de eerste maanden van het jaar bleven de deuren dicht. En toen ze eenmaal weer open mochten lagen de films niet voor het oprapen, puur omdat de producties ook stil lagen en ernstige vertragingen door de pandemie. Echte toppers werden achter de hand gehouden tot betere tijden en eigenlijk pas eind mei bewees Top Gun: Maverick dat er weer van alles mogelijk was. Er ging een wereld voor ons open, letterlijk en figuurlijk!

Door alles zaten wij bij Filmdomein ook dit jaar weer een beetje met de handen in het haar. Het is maar waar je je druk om kan maken natuurlijk, maar zeker omdat het afgelopen jaren ook lukte wilden we opnieuw onze jaarlijkse traditie qua jaarlijstjes voortzetten. De laatste maanden van het jaar boden gelukkig uitkomst en het is opvallend om te zien dat veel films uit de lijsten toch ‘ouderwets’ schitterden op het witte doek. Niet langer is het streaming wat regeert. En ergens is dat toch ook een geruststellende gedachte.

Ons geluk daarnaast was ook dit jaar weer dat we ondanks alles konden rekenen op onze contacten en vooral op home entertainment vlak opnieuw goed werden voorzien door diverse PR bureaus en distributeurs. Dit alles zorgde voor mooie cijfers op de site. Met een gezellig klein team, met mensen die allemaal een filmhart hebben met een sterke mening én de liefde voor schrijven delen, gaan we dan ook vrolijk door en hopen we enkel op meer kwaliteit in het nieuwe jaar!

De gelinkte recensies zijn zoals ieder jaar ook van dat betreffende redactielid zijn.

Klik hieronder op de naam van een redactielid om direct naar zijn of haar lijst te gaan:
Axel Karsdorp | Richard Olthof | Marc Vulker

Axel Karsdorp
Eigenaar | Hoofdredactie | Eindredactie | Public Relations
   
01. Avatar: The Way of Water – recensie
02. The Northman – recensie
03. Top Gun: Maverick – recensie
04. The Batman – recensie
05. Im Westen nichts Neues
06. Elvis
07. She Said
08. Belfast – recensie
09. Glass Onion: A Knives Out Mystery – recensie
10. Smile – recensie

Toelichting:
Het filmjaar kwam maar moeizaam op gang. Door de coronapandemie was er relatief weinig nieuws voor handen en dus was de hoop gevestigd op de tweede helft van het jaar. Het zorgt onderaan de streep net voor een lijst met genoeg kwaliteit voor een mooie top tien. Te beginnen met Avatar: The Way of Water. James Cameron flikt het gewoon weer. Niemand, mij incluis, leek er nog op te zitten wachten, maar vooral op technisch vlak blaast hij je weer omver. The Northman is weer een intense zit van Robert Eggers, die eerder al de aandacht trok met The Lighthouse. Top Gun: Maverick, wat kan ik zeggen. Tom Cruise is privé vast een beetje een gekkie, maar wat een passie voor zijn vak heeft hij toch. De laatste in zijn soort. Ik kijk steevast uit naar zijn nieuwste werk en dat hij met ‘Maverick’ de 90s klassieker naar de troon steekt had niemand verwacht. Een sensatie! The Batman wist het voor elkaar te krijgen toch weer een ander licht te schijnen op ‘the Caped Crusader’, het is duister en donker, maar superinteressant en vet gemaakt! Im Westen nicht Neues is een ijzersterke oorlogsfilm die gerust in een adem genoemd mag worden met 1917. Over Elvis valt veel te zeggen, of moeten we het dan hebben over Tom Hanks? Feit is wel dat Austin Butler een revelatie is als The King en hij maakt de fim in zijn eentje al de moeite waard. She Said is een journalistiek werk in de stijl van Spotlight, maar dan gericht op de zaak Harvey Weinstein. Actueel as fuck en onterecht dat de film zo weinig aandacht kreeg. Belfast was ik eigenlijk alweer vergeten als film van 2022. Geheel onterecht natuurlijk, en daarom speciaal een plekje voor gemaakt in mijn lijst (sorry Athena). Glass Onion is opnieuw een fijn mysterie van Rian Johnson, maar wel een film die ik na het zien heel tof vond, maar die langzaam wat minder wordt. Het is misschien iets te vroeg om hem in de lijst te zeggen, maar goed… het is nou eenmaal zover. Smile tot slot vond ik echt een fraaie nagelbijter. Niets nieuws wellicht, maar echt een heerlijke mindfuck in de lijn van Fallen. Uiteindelijk een redelijk filmjaar, maar laten we hopen dat 2023 de lat weer wat hoger weer te leggen.

Richard Olthof
Eindredactie
 
01. Elvis – recensie
02. Top Gun: Maverick
03. Chip ’n Dale Rescue Rangers – recensie
04. Werewolf by Night – recensie
05. Nightmare Alley
06. Prey – recensie
07. The Batman
08. Everything Everywhere All at Once – recensie
09. The Northman
10. Im Westen nichts Neues

Toelichting:
Gelukkig viel er dit jaar eindelijk weer een hoop op het witte doek te bewonderen, maar ondanks dat zijn er ook aardig wat titels van verschillende streamingdiensten in mijn eindlijst te vinden. Toch was er maar één film die er echt met kop en schouders bovenuit stak, mij twee keer naar de bios lokte en mij zelfs aan het vinyl kreeg: Elvis van regisseur Baz Luhrman. De Australiër weet het levensverhaal van Elvis Presley op prachtige wijze vorm te geven die mij inmiddels heeft doen veranderen in een ware Elvis-junkie. Het kan verkeren. Wie ook indruk maakte was Tom Cruise met zijn vervolg op Top Gun dat vooral voelde als een heerlijke nostalgische trip down memory lane. Love it! Over nostalgie gesproken: ook Chip ’n Dale, beter bekend als Knabbel en Babbel, maakte hun rentree met een heerlijk hilarische film op Disney Plus die beter in de smaak viel dan van tevoren gedacht. Opvallend dit jaar is dat er geen grote titel van Marvel Studios in mijn lijst is terug te vinden. Alleen het verrassende Werewolf by Night, ook weer een titel van Disney Plus, wist zich tussen de beste tien te nestelen. Wie er vooral bekaaid vanaf kwam was Netflix die met het Duitse Im Westen nichts Neues nog net de laatste plek in de lijst weet te bemachtigen. De streamingreus maakt nog maar weinig indruk met zijn eigen producties, dus hopelijk gaat daar in 2023 de knop om!

Marc Vulker
Redactie
 
01. The Northman
02. Top Gun: Maverick
03. Elvis
04. Im Westen nichts Neues
05. Guillermo del Toro’s Pinocchio
06. Licorice Pizza
07. Nope
08. The Card Counter
09. Belfast
10. Glass Onion: A Knives Out Mystery

Toelichting:
Het was een matig filmjaar, waarin ik amper aan tien noemenswaardige titels leek te kunnen komen. Op de valreep lukt het toch nog. De eerste plek is voor het intense The Northman. Dat giga-blockbuster Top Gun: Maverick op de tweede plaats eindigt zegt daarnaast alles. Dit zonder de film verder tekort te willen doen. Elvis is vooral door Austin Butler en de visuele overweldigende stijl van Luhrmann indrukwekkend. Dan een Netflix blokje met de zinloosheid van oorlog ijzersterk verbeeld in Im Westen nichts Neues en daarna de prachtige animatie van Del Toros’ Pinocchio. Licorice Pizza is wederom een fijne van Paul Thomas Anderson, al is het zeker niet zijn beste werk. Nope is een verrassend filmpje, soms compleet weird, maar ik hou ervan. Als afsluiters een sterke Oscar Isaac in The Card Counter, het prachtig zwart-wit geschoten Belfast en het eigenlijk nog iets te recente Glass Onion. Op naar een hopelijk beter filmjaar.

Iedereen een gelukkig en vooral veilig uiteinde van 2022 gewenst!