Na het sobere jaar 2020 zal iedereen het erover eens zijn dat ook 2021 niet het jaar is geworden wat we hadden gehoopt. Ondanks een periode van ogenschijnlijke verbetering zal iedereen privé en zakelijk opnieuw zo zijn worstelingen hebben of hebben gekend en als we ons even op de filmwereld richten is dat natuurlijk niet anders geweest. Het was opnieuw een raar filmjaar, zeker voor de bioscopen. Door de lockdown waren ze meer dicht dan open. Toch hebben de bioscopen zich ook flexibel getoond en mogen we uitkijken naar de dag dat de bioscopen hun deuren weer openen.

Door alles zaten wij bij Filmdomein ook dit jaar weer een beetje met de handen in het haar. Het is maar waar je je druk om kan maken natuurlijk in deze tijd, maar we wilden eigenlijk wel onze jaarlijkse traditie qua jaarlijstjes voortzetten. Maar hoe doen we dit in dit opnieuw unieke filmjaar? Veel (vooral grote) films kregen niet de speeltijd die ze verdienden en film die eigenlijk gepland stonden voor dit jaar werden doorgeschoven naar volgend jaar. Vooral ook met dank aan de diverse streamingsdiensten hebben we toch weer een representatieve lijst kunnen samenstellen.

Ons geluk was ook dit jaar weer dat we ondanks alles konden rekenen op onze contacten en vooral op home entertainment vlak opnieuw goed werden voorzien door diverse PR bureaus en distributeurs. Dit alles zorgde voor mooie cijfers op de site. Met een gezellig klein team, met mensen die allemaal een filmhart hebben met een sterke mening én de liefde voor schrijven delen, gaan we dan ook vrolijk door en hopen we enkel op meer bioscoopbezoeken in het nieuwe jaar!

Anders dan eerdere jaren mochten net als vorig jaar ook releases worden meegenomen die geen bioscooprelease hebben gekregen. De gelinkte recensies zijn zoals ieder jaar ook van dat betreffende redactielid zijn.

Klik hieronder op de naam van een redactielid om direct naar zijn of haar lijst te gaan:
Axel Karsdorp | Richard Olthof | Marc Vulker

Axel Karsdorp
Eigenaar | Hoofdredactie | Eindredactie | Public Relations
   
01. CODA – recensie
02. Dune – recensie
03. The Father – recensie
04. Druk – recensie
05. The French Dispatch
06. Nomadland – recensie
07. No Time To Die – recensie
08. De Oost
09. Annette – recensie
10. In the Heights – recensie

Toelichting:
Mijn lijstaanvoerder van dit jaar zal niet bij veel mensen een belletje doen rinkelen. Dit prachtige drama volgt een horend tienermeisje dat een kind is van dove volwassenen (CODA staat voor ‘child of deaf adults). De film is raak op ieder vlak en exclusief te zien via de streamingdienst Apple TV+. Dune is weer een nieuw pareltje van Denis Villeneuve, waarbij het enkel te hopen is dat de tweede film de belofte waar kan maken. The Father toont Anthony Hopkins in topvorm. De film zet de kijker meermaals op het verkeerde been en geeft een empathisch beeld van dementie. Voor een benevelde blik op een midlifecrisis kan je terecht bij Druk (Drunk, Another Round) een ijzersterke film met een goed uitgangspunt een een excellerende Mads Mikkelsen. The French Dispatch haalt het wellicht niet bij The Grand Budapest Hotel, maar is wel weer Wes Anderson zoals ik hem graag zie. Nomadland kreeg misschien iets teveel eer door met drie belangrijke Oscars aan de haal te gaan. Toch is het een prachtig geschoten karakterstudie over zowel de vrijheid als rusteloosheid na de kredietcrisis, met opnieuw een uitmuntende Frances McDormand, die hier gewoon volledig een is met haar personage. No Time To Die is een prachtige climax van Daniel Craigs’ James Bond hoofdstuk. Er is veel op de film aan te merken, maar ik heb van iedere minuut genoten. De Oost betekende de terugkeer van Jim Taihuttu, die eerder al grote indruk maakte met Rabat en Wolf. Deze film laat zijn ambities zien als filmmaker en resulteert in een ijzersterk beeld van het Nederlands-Indië tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Annette is een experimentele opera van Leos Carax, waarin hij beeld en muziek op een prachtige wijze samensmelt. Vooral Adam Driver maakt indruk in de hoofdrol, waarmee hij nog maar eens bevestigt een van de beste acteurs van dit moment te zijn. Tot slot is daar In the Height, ik kan kort zijn: het is een feestje op het witte doek voor de musicalliefhebber!

Richard Olthof
Eindredactie
 
01. Dune
02. Supernova – recensie
03. Quo Vadis, Aida? – recensie
04. De Oost – recensie
05. Druk
06. Nobody
07. Boss Level – recensie
08. Zack Snyder’s Justice League – recensie
09. Luca
10. Raya and the Last Dragon

Toelichting:
Met de bioscopen die meer dicht dan open waren, was het goed zoeken naar titels die in mijn jaarlijst terecht zouden komen. Het is ook de reden dat een grote titel als Spider-Man: No Way Home in mijn lijst ontbreekt, aangezien ik net te laat was om de film te bezoeken. Hopelijk krijg ik die kans nog als de bioscopen weer opengaan. Gelukkig viel er nog een hoop ander moois te zien waaronder het groteske spektakel Dune van regisseur Denis Villeneuve en viel er ook op art-house gebied een hoop te genieten. Zo wist het prachtige drama Supernova met Colin Firth en Stanley Tucci mij zeer te verrassen en maakte ook Quo Vadis, Aida? bijzonder veel indruk. Of wat te denken van het zeer vermakelijk Druk met een ijzersterke Mads Mikkelsen? Maar ook Nederlandse filmmakers als Jim Taihuttu lieten van zich horen met het indrukwekkende De Oost als resultaat. Toch voelt 2021 een beetje als een mager jaar. Alsof er niet echt veel bijzonders zijn weg naar de filmliefhebber heeft weten te vinden. Het helpt ook niet dat er toch weer een hele rits films is uitgesteld naar 2022, maar misschien betekent juist dat wel dat het volgend jaar weer een onmogelijke taak wordt om een lijst samen te stellen omdat er zoveel moois is uitgekomen. Laten we het hopen.

Marc Vulker
Redactie
 
01. The Father
02. CODA
03. Druk
04. The Power of the Dog
05. The Green Knight
06. Minari
07. Nomadland
08. No Time To Die
09. Riders of Justice
10. Don’t Look Up

Toelichting:
De eerste plek is voor The Father, een intrigerende film met een waanzinnige cast aangevoerd door Anthony Hopkins. Vlak daaronder CODA, een film die ondanks een vrij rechttoe-rechtaan verhaal, met een morele keuze tussen familie of passie, indruk maakt. Het Deense Druk is een nieuw pareltje van Thomas Vinterberg, waarbij vooral ook de briljante eindscène nog wel even blijft hangen. Dan is er plek voor het prachtig geschoten The Power of the Dog, met een bizar goede Benedict Cumberbatch en een nog betere Kodi Smit-McPhee. The Green Knight van David Lowery keek ik erg naar uit en de film stelde gelukkig nergens teleur. Verder zijn er plekken uitstekende films als Minari en Nomadland, films die mijn goed bevielen, maar ik anderzijds niet snel nogmaals op zal zetten. Het sluitstuk van James Bond was zeker niet perfect, maar bevredigend genoeg om zijn plek te verdienen. Riders of Justice toont opnieuw Mads Mikkelsen in topvorm. De recensies van Don’t Look Up vielen tegen, maar ondanks dat de film zeker niet perfect is valt er genoeg te genieten.

Iedereen een gelukkig en vooral veilig uiteinde van 2021 gewenst!