Nadat hij Ernst Stavro Blofeld gevangen heeft genomen, heeft Bond besloten het rustiger aan te gaan doen samen met Madeleine. Terwijl zij op Matera, Italië een poging doen om met hun verleden af te rekenen, wordt Bond in een hinderlaag gelokt door huurmoordenaars van SPECTRE. Hij rekent met ze af, maar Bond denkt dat Madeleine hem heeft verraden en verlaat haar. Vijf jaar later leidt hij een teruggetrokken leven op Jamaica. Zijn rust is echter van korte duur als hij door vriend en CIA-collega Felix Leiter wordt gevraagd om op zoek te gaan naar Valdo Obruchev, een wetenschapper in dienst van MI6 die werkte aan project Heracles, een biowapen met nanobots. De zoektocht naar Obruchev brengt Bond op het spoor van de terrorist Lyutsifer Safin, die van plan is om de nanobottechniek te gebruiken als biologisch wapen tegen miljoenen mensen, om zo de wereld over te nemen.

Over de gehele weg tot aan de werkelijke première van No Time To Die kan je eigenlijk al een boek wijden. Zo werd de ontwikkeling van de film al begin 2016 in gang gezet, en werden Neal Purvis en Robert Wade opnieuw werden benaderd om het script te verzorgen. Wel moesten de producenten op zoek naar een nieuwe regisseur, nadat Sam Mendes te kennen gaf dat hij zijn zegje wel had gedaan. In februari 2018 kwam het nieuws naar buiten dat Danny Boyle een pitch had gedaan bij producenten Barbara Brocolli en Michael G. Wilson. Alles leek in kannen en kruiken om te gaan filmen in december 2018, tot er in augustus opeens een bericht naar buiten kwam dat Boyle en Hodge de productie hadden verlaten wegens de welbekende creatieve meningsverschillen. Dat kan natuurlijk gebeuren, maar het zorgde er wel voor dat het nog maar de vraag was of de oorspronkelijke releasedatum van november 2019 gehaald kon worden. Gelukkig werd al vrij snel Cary Joji Fukunaga aangekondigd, die reeds eerder al werd overwogen voor Spectre, maar toen min of meer in de wacht werd gezet toen Mendes terugkeerde.

Maar ondanks dat de film uiteindelijk klaar was op de beoogde releasedatum, gooide de uitbraak van de coronapandemie roet in het eten. Er volgde uitstel op uitstel, wat flink in de papieren ging lopen. Zo financierde MGM de film met een grote lening, overigens niet ongewoon bij dergelijke grootschalige producties, wat resulteerde in een maandelijkse rente van een grove 1 miljoen dollar. En dan waren er ook nog wat wilde geruchten over dat No Time To Die wellicht de bioscoop helemaal over zou gaan slaan. Dit werd vooral ingegeven dat Amazon een bedrag van bijna 8,5 miljard dollar betaalde voor de overname van filmstudio Metro-Goldwyn-Mayer, waarmee ze onder meer de gehele James Bond-filmreeks in haar bezit kreeg. Het zijn geruchten die snel uit de wereld werden geholpen door producenten Barbara Broccoli en Michael G. Wilson, die lieten weten dat ze vastbesloten zijn om James Bond-films te blijven maken voor het wereldwijde bioscooppubliek. Veel liefhebbers haalden opgelucht adem, waaronder wij. Want net zozeer als dat James Bond gewoon een man moet zijn, moet een dergelijk spektakel ook gewoon in de bioscoop te zien zijn. Noem ons maar ouderwets.

De film is de conclusie van een vijftal Bond-films met Daniel Craig in de hoofdrol. De films vormen een uniek hoofdstuk in de lange historie van James Bond. Waar de film tot aan 2002, toen Die Another Day verscheen, steevast bestonden uit op zichzelf staande verhalen die leunde op een succesformule, werd Casino Royale in 2006 een reboot. Achteraf gezien was het de start van een groter verhaal, waarbij een fantastische film (Casino Royale, Skyfall) werd afgewisseld met een wat mindere film (Quantum of Solace, Spectre). Deze benadering was gedurft, maar destijds ook nodig om Bond met zijn tijd mee te laten gaan. Wel zorgt het ervoor dat No Time To Die de eerste Bond-film is die lastig is te kijken zonder de kennis van Spectre. Gelukkig levert No Time To Die wel een bevredigend einde op, die eerder tegen het fantastische aanschuurt dan teleurstelt. Dat betekent overigens niet dat de film foutloos zo. Zo is het personage van Madeleine Swann, dat in Spectre nog redelijk goed werd opgetuigd, hier wat minder overtuigend en dient ze vooral om Bond indirect van een emotionelere laag te voorzien. Ook is Oscarwinnaar Rami Malek niet helemaal de schurk die we zo graag hadden gezien. Hij slaat niet zo door als Mathieu Amalric in Quantum of Solace, maar verdrinkt in clichés haalt nergens het niveau van Mads Mikkelsen in Casino Royale of Javier Bardem in Skyfall. Daarnaast voegt Lashana Lynch als Nomi weinig toe als Afro-Amerikaanse, vrouwelijke 007 die vooral aanwezig lijkt om de huidige gemeenschap die zich veel te druk maakt om gelijke rechten te pleasen.

*Let op: het vervolg van deze recensie bevat mogelijk spoilers*

Gelukkig is er meer dan genoeg om van te genieten. Wat te denken van een sensationele pre-title sequence. De makers lijken zich iedere film weer te willen overtreffen, al zou dat een zware dobber worden na het technische hoogstandje in Spectre. De film in de film bestaat dit keer eigenlijk uit twee delen. In het eerste deel wordt schurk Safin geïntroduceerd en in het tweede deel is een hoofdrol weggelegd voor de legendarische Aston Martin DB5, waarmee Bond helemaal los mag in Matera, Italië. Zeker dat laatste deel biedt precies die heerlijke over de top actie waar Bond sinds jaar en dag patent op heeft. Het is waanzinnig goed gemaakt en zorgt ervoor dat de kijker gelijk in de film wordt zogen. Helaas is het qua actie wel ook gelijk een vroegtijdig hoogtepunt. Met de uitstekende themasong van Billie Eilish wordt vervolgens wat gas teruggenomen, waarna het plot zich vrij snel ontvouwt. Hierbij grijpt men terug op de klassieke Bond-plot waarbij een schurk met ‘een trekje’ uit is op werelddominantie. Het is niet het enige waarmee men teruggrijpt op het verleden. Zo zal voor de fans van de reeks de ene na de andere knipoog voorbij komen. Gelukkig over het geheel vrij subtiel en respectvol (het kantoor van M bijvoorbeeld) en niet zo lomp als toen Gemma Arterton in olie werd gehuld als knipoog naar Goldfinger in Quantum of Solace. En over Bondgirls gesproken; Léa Seydoux geeft de film wellicht inhoud, maar van Ana de Armas zien we graag meer. Zij schiet Bond als onervaren CIA-agente Paloma te hulp op Cuba, waar ze direct indruk maakt met haar enthousiasme en uitstekende vechtskills.

Zoals je mag verwachten na het einde van Spectre keert Ernst Stavro Blofeld terug, opnieuw gespeeld door Christoph Waltz. Waar hij geneutraliseerd leek, blijkt al snel het tegendeel. Nu is Blofeld natuurlijk een klassieke naam in de Bond-wereld, maar eigenlijk komt hij er in de films van Craig maar wat bekaaid van af. Het maakt dat de aandacht snel verlegd wordt naar Maleks’ Safin. Maar ondanks dat Malek een Oscar op zijn schoonsteenmantel mocht plaatsen na het spelen van Freddie Mercury in Bohemian Rhapsody, zien we daar hier weinig van terug. Hij komt eigenlijk amper verder dan een wat fluisterend accent en wat make-up. En dan is er nog de stevige speelduur. Met 163 minuten is de film nog eens een kwartier langer dan het ook al stevige Spectre en eigenlijk moeten we concluderen dat er zeker nog wat aan de zwakkere elementen geschaafd had kunnen worden om er zeker een half uurtje uit te halen. Dan zou je je nu af kunnen vragen hoe we dan in vredesnaam op vier sterren zijn gekomen. Dat is eigenlijk heel simpel; de uiterst bevredigende finale. We zien Bond zoals we hem nooit eerder zagen. Een gewaagde stap richting een soort menselijkheid. Waar hij eerder juist verharde door de situatie met Vesper Lynd is daar nu iets dat zijn hart doet smelten. Het resulteert in een uitstekende climax met een verrassende wending die menigeen niet onberoerd zal laten. No Time To Die haalt het qua actie niet bij Casino Royale, is nergens zo goed als Skyfall, maar komt uiteindelijk mooi in het midden uit van de vijf films die een uniek blok vormen in de legendarische filmreeks.

Extra’s: Naast de 4K UHD disc met het nodige aan bonusmateriaal, is er ook een Blu-ray disc aan de release toegevoegd.
· Anatomy of a Scene: Matera (11:32) Een featurette die volledig is gewijd aan de spectaculaire pre-credit sequence, gefilmd in de unieke Italiaanse stad Matera.
· Keeping It Real: The Action of No Time to Die (06:15) Zo min mogelijk CGI was het devies, en hoe dat allemaal tot stand is gekomen met zoveel mogelijke praktische effecten zien we in deze korte feature.
· A Global Journey (07:50) Volgens de traditie van Bond, reist hij ook in No Time To Die weer de halve wereld over. Aan de hand van interviews met cast- en crewleden krijgen we een indruk van de omvang van de productie.
· Designing Bond (11:04) Een blik op alle kostuums en enorme sets die gebruikt werden voor de film.
· Being James Bond (UHD Exclusive) (46:39) Een terugblik op 15 jaar Daniel Craig als James Bond, het hoogtepunt van de bonusfeaturettes en alleen verkrijgbaar op de 4K UHD uitgave van de film.

No Time To Die 4K is een uiterst bevredigend slot van het Daniel Craig-tijdperk. Ondanks dat Daniel Craig met Casino Royale en Skyfall acteerde in twee van de beste Bond-films aller tijden, speelde hij ertussen ook in het beduidend mindere Quantum of Solace en het wat betere, maar zeker niet geheel geslaagde Spectre. No Time To Die past overal eigenlijk heel netjes tussen. Er valt dan ook genoeg op de film aan te merken, maar de goed punten maken dan ook wel gelijk een flinke indruk. En het belangrijkste van alles; de finale, het einde aan vijf films met Craig stelt alles behalve teleur. En ook op de regie, cinematografie en score valt eigenlijk verdomd weinig aan te merken. Men grijpt op een passende manier met regelmaat terug op het verleden, maar alles gebeurt uiterst subtiel en respectvol. Toch krijgen we nu wel een unieke situatie. Want de Craig-films vertellen eigenlijk het hele Bond verhaal van het verkrijgen tot zijn licentie om te doden tot een nooit vertoonde climax. Maar waar de producenten na Die Another Day een duidelijk beeld hadden voor een reboot, zal men nu toch wel een heel groot konijn uit de hoge hoed moeten toveren. En dus zien we, zoals altijd, het ondertussen alom bekend ‘James Bond will return’ verschijnen, maar meer dan ooit zal de vraag zijn ‘hoe?’.

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.

Ben jij helemaal gek van James Bond, bekijk dan ook eens de rubriek De weg naar No Time To Die met artikelen over:
#01 Dr. No | #02 From Russia with Love | #03 Goldfinger | #04 Thunderball | #05 You Only Live Twice | #06 On Her Majesty’s Secret Service | #07 Diamonds Are Forever | #08 Live and Let Die | #09 The Man with the Golden Gun | #10 The Spy Who Loved Me | #11 Moonraker | #12 For Your Eyes Only | #13 Octopussy | #14 A View to a Kill | #15 The Living Daylights | #16 Licence to Kill | #17 GoldenEye | #18 Tomorrow Never Dies | #19 The World Is Not Enough | #20 Die Another Day | #21 Casino Royale | #22 Quantum of Solace | #23 Skyfall | #24 Spectre